Lushan Yunwu to dobrze znana tradycyjna zielona herbata w Chinach, nazwana na cześć góry Lu i jej gór pokrytych przez cały rok chmurami i mgłą ( yunwu ).
Region ten słynie nie tylko z doskonałej herbaty, ale także z niesamowitych krajobrazów. Na przestrzeni dziejów Lushan przyciągał największych chińskich poetów i uczonych, w tym Tao Yuanminga, znanego ze swojego słynnego dzieła „Wiosna kwiatów brzoskwini”. Słynny poeta Su Shi napisał także wiersz o Lushan znany jako „Napisany na ścianie świątyni West Forest”.
Chmury i mgła
Góra Lu położona jest w Jiujiang (prowincja Jiangxi), a jej najwyższy szczyt Hanyang sięga 1474 m n.p.m. Góra, ograniczona od północy rzeką Jangcy i od południa jeziorem Poyang, podlega ciągłemu parowaniu wody, co powoduje powstawanie chmur i deszczu, gdy jest blokowany przez wilgotny przepływ powietrza. W połączeniu z obecnością górskich źródeł i wodospadów w ciągu roku występuje około 200 mglistych dni.
Brak światła słonecznego, znaczne różnice temperatur między dniem i nocą, żyzna gleba i łagodny klimat przyczyniają się do wzrostu drzew herbacianych w tym środowisku. Te drzewa herbaciane mają mocne pąki i liście z widocznymi białymi włoskami. Chmury i mgła odżywiają pąki i liście, powodując gromadzenie się aromatycznych olejków. Kiedy liście zostaną zerwane i przetworzone na herbatę, można zauważyć jej wspaniały wygląd i doskonały smak.
Historia Lushana Yunwu
Uprawa herbaty w Lushan sięga czasów dynastii Han. Zapisy historyczne podają, że w czasach wschodniej dynastii Han na górze Lu znajdowało się ponad 300 klasztorów, a mnisi wspinali się po stromych klifach, aby zbierać dziką herbatę z chmur.
W czasach wschodniej dynastii Jin Lushan stało się znaczącym ośrodkiem buddyzmu. Słynny mnich Huiyuan przebywał na górze przez ponad trzydzieści lat, przyciągając innych mnichów i uczniów. Głosił buddyzm i przyczynił się do rozwoju uprawy herbaty na górze.
Już za czasów dynastii Tang herbata Lushan zyskała znaczną sławę. Poeta z dynastii Tang, Bai Juyi, który mieszkał w Lushan, barwnie opisał swoje tam życie, wspominając o ogrodzie ziołowym, plantacji herbaty i swoim związku z dziką przyrodą.
W czasach dynastii Ming nazwa „herbata Lushan Yunwu” pojawiła się w „Lushan Records”. Zauważono, że herbaty te pochodziły z nasion przenoszonych przez ptaki, które przedostawały się do szczelin skalnych. Zdobycie tych dzikich herbat było wyzwaniem, a mnisi z klasztorów w Lushan odegrali kluczową rolę w ich uprawie. Herbatę Lushan Yunwu można postrzegać jako harmonijne połączenie herbaty i zen.
Od lat pięćdziesiątych XX wieku nastąpił rozkwit uprawy herbaty Lushan Yunwu. Plantacje herbaty zajmują obecnie ponad 820 hektarów w całym Lushan, a najwyższej jakości herbatę można znaleźć pomiędzy szczytami Wulao i Hanyang, gdzie chmury i mgła spowijają ten obszar przez cały dzień.
Metoda produkcji i charakterystyka
Wykwintna zielona herbata Lushan Yunwu wytwarzana jest ze świeżo zebranych liści, składających się z pączka i liścia, które rozwijają się na długość około 3 cm. Herbatę tę poddaje się skrupulatnej, 9-etapowej metodzie przetwarzania, która obejmuje utrwalanie (kill-green), wstrząsanie, wałkowanie, smażenie, prostowanie, kształtowanie, selekcję, ugniatanie i suszenie. Każdy etap jest starannie wykonywany, aby zapewnić najwyższą jakość i zachować wyjątkowe cechy tej wyjątkowej herbaty.
Pąki wykazują delikatność i są ozdobione delikatnymi białymi włoskami. Suche liście herbaty są pięknie jędrne. Jego aromat jest odświeżająco orzeźwiający i utrzymuje się długo. Smak jest zarówno słodki, jak i łagodny, zapewniając wspaniałe doznania. Kolor herbaty jest wyraźny i jasny, co zwiększa jej atrakcyjność wizualną. Po zaparzeniu liście stają się miękkie, zielone i równomiernie rozmieszczone, co poprawia ogólną jakość tej wykwintnej herbaty.
Uznanie
W 1971 roku herbata Lushan Yunwu została oficjalnie sklasyfikowana przez chiński rząd jako jedna z renomowanych specjalistycznych herbat zielonych. W 1996 roku Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO) przyznała regionowi Lushan prestiżowy status miejsca światowego dziedzictwa kulturowego. Wreszcie w 2010 roku Chiny oficjalnie uznają „Lushan Yunwu Tea” za chroniony znak towarowy.
Dzieła literackie
Wielu poetów i uczonych zajmujących się bogatą historią Chin odwiedziło górę Lu w poszukiwaniu inspiracji. Dwa z najsłynniejszych dzieł to „Written on the Wall of The West Template” autorstwa Su Shi i „Peach Blossom Spring” Tao Qiana.
Su Shi Wiersz o Lushanie
Oto wiersz Su Shi poświęcony Lushanowi (tłumaczenie Andrew WF Wonga ):
Zakres w panoramie, szczyty widziane z boku;
Daleko, blisko, nisko i wysoko, szczyty te są bardzo zróżnicowane.
Prawdziwe oblicze Mount Lushan, O, tak trudno powiedzieć,
Ponieważ ta właśnie góra wciągnęła mnie od środka.
Oryginalny:
横看成岭侧成峰
远近高低各不同
不识庐山真面目
只缘身在此山中
Wiersz Li Bai: Patrząc na wodospad
Oto jeszcze jeden piękny wiersz, którym chcemy się podzielić, autorstwa Li Bai, o wspaniałym wodospadzie na górze Lu autorstwa Tiany Wang .
Światło słoneczne oświetla Szczyt Kadzidła Palnika, rozpalając fioletowy dym;
z daleka nad rzeką wisi wodospad.
Woda leci prosto w dół, trzy tysiące stóp —
Czy srebrny strumień naszej galaktyki spadł z najwyższego nieba?
Oryginalny:
日照香炉生紫烟
遥看瀑布挂前川
飞流直下三千尺
疑是银河落九天
Legenda o „wiośnie kwitnącej brzoskwini”
„Wiosna Kwitnącej Brzoskwini” (桃花源记) to opowieść napisana przez Tao Qian (陶潛) w roku 421. Tęskniąc za domem, Tao Qian zdecydował się porzucić karierę i wrócić do Lushan.
Akcja rozgrywa się w czasach zawirowań politycznych i opowiada historię rybaka, który natknął się na ukryty raj. Wpłynąwszy do rzeki otoczonej kwitnącymi brzoskwiniami, odkrył grotę prowadzącą do wioski nietkniętej przez świat zewnętrzny. Mieszkańcy wsi, potomkowie tych, którzy szukali schronienia podczas niepokojów społecznych, żyli w błogiej nieświadomości zmian politycznych. Rybak został ciepło przyjęty, ale przestrzeżono go, aby nie ujawniał istnienia tej przystani. Mimo to wytyczył drogę na zewnątrz i podzielił się historią, prowadząc innych do bezowocnych prób jej odnalezienia.
Dziś określenia „wiosna kwitnąca brzoskwinia” używa się również do opisania „miejsca idealistycznego” lub „nierealistycznego snu”.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o kontekście historycznym tego wiersza, zalecamy przeczytanie tego artykułu Luo Hui .